Ναι, και χτυπημένος στο πόδι, με πόνους που υπέμενε δύο μέρες άφαγος, ο σκυλάκος του σχολείου μας κουνούσε και σήμερα την ουρά με την αφοπλιστική και τραγική αθωότητα που διακρίνει το είδος του. Λύπη, συμπόνια, αδιαφορία, αμήχανα γελάκια (!), αγωνία για την τύχη του ζώου που πέρσι χαλούσε τον κόσμο από τα κλάμματα όταν το σχολείο έμπαινε στο πούλμαν για να πάει εκδρομή, γιατί έχανε τους φίλους του, τους "δικούς" του ανθρώπους. Στη δημοσίευση για το Δάσος της 16 Απριλίου, θα τον δείτε να κοιτάζει παραξενεμένος την αφίσα των παιδιών με το δέντρο. Όλη η γκάμα των συναισθημάτων μπήκε και ξεσήκωσε τη Βιβλιοθήκη. Η μοίρα του ήταν βέβαιη. Λίγες οι μέρες του και αυτές σε φρικούς πόνους.Τα παιδιά κατόρθωσαν να βρουν γιατρό - καλόν άγγελο, που μάζεψε η ίδια το λαβωμένο ζώο να το εγχειρίσει, μάζεψαν ένα ποσό "Θα φέρουμε και αύριο, κυρία, σίγουρα", έκαναν αφίσες-έκκληση, πήγαν στα διπλανά σχολεία, τα παλιά τους γυμνάσια, από όπου γύρισαν με ανάταση ψυχής και με το κουτί της συμπόνιας να γεμίζει. Αν περάσουν οι κρίσιμες ώρες και η περίοδος της ανάρρωσης, ο τετράποδος φίλος με τα πολλά ονόματα θα ακούει πια μόνο σε ένα, και πλέον θα ανήκει επισήμως στο σχολείο μας. Για την ευαισθητοποίησή τους ευχαριστούμε καθηγητές, γείτονες, το σύλλογο Γονέων του σχολείου.
1 σχόλια:
Εύχομαι περαστικά στη μασκότ του σχολείου.
Συγκινητική η αναταπόκριση των φιλόζωων.
Δημοσίευση σχολίου