Συναντηθήκαμε τον Φεβρουάριο στην Πράγα, τον Μάιο στην Αθήνα για κοινές βραβεύσεις, μιλήσαμε εξ αποστάσεως και μας ένωσε ένα παραμύθι. Σήμερα, δυο μέλη της Αναγνωστικής Λέσχης στο σχολείο μας διάβασαν το θαυμάσιο και πολυεπίπεδο παραμύθι του Όσκαρ Ουάιλντ στο Δημητρίτσι Σερρών μέσω Skype. Και στα δυο σχολεία παρακολούθησε την αφήγηση μικτό κοινό ηλικίας 3 έως 60 χρόνων, με δασκάλους, μαθητές και επίδοξους εκπαιδευτικούς που ενδιαφέρονται να δουν τα θαύματα της νέας τεχνολογίας στην εκπαίδευση. Δεν ήταν μια ξερή αφήγηση με κινούμενες εικόνες, αλλά μια διαδραστική αναγνωστική ομάδα όπου τα μεγαλύτερα παιδιά αλληλεπέδρασαν με τις αποφοίτους της ΣΤ τάξης του Δημοτικού σχολείου Δημητριτσίου. Ομολογουμένως οι φίλες μας δεν στερούνται φαντασίας με τις εναλλακτικές υποθέσεις που σκέφτηκαν για το παραμύθι, αλλά και την εμβάθυνση στα κίνητρα των ηρώων. Ακόμα και παράλληλα κείμενα αναφέρθηκαν, όπως τα υπέροχα παραμύθια του Άντερσεν (ο Μολυβένιος Στρατιώτης) και τα Πτερόεντα Δώρα του Παπαδιαμάντη. Κλείσαμε επιβεβαιώνοντας τις αισιόδοξες προσδοκίες της Σερραϊκής ομάδας για τη νέα τους ζωή στο Γυμνάσιο. Με την ευχή όλα τα παιδιά να δουν τα όνειρά τους να πραγματοποιούνται, και να έχουν υγεία και καλή πρόοδο!
Η ωραία μας συζήτηση για τον Ευτυχισμένο Πρίγκιπα συνεχίζεται στο παρόν ιστολόγιο (σχόλια)
1 σχόλια:
Από το Δημητρίτσι λάβαμε την συνέχεια από το σημείο εκείνο προς το τέλος της ιστορίας που λέει «τσιμπολογούσε ψίχουλα έξω από τον φούρνο, όταν ο φούρναρης δεν κοίταζε, και προσπαθούσε να κρατηθεί ζεστό, χτυπώντας τα φτερά του»
Μια μέρα ο Δήμαρχος βγήκε βόλτα στην πλατεία, μαζί με τους Δημοτικούς Συμβούλους. Καθώς περνούσαν από το βάθρο, κοίταξε το άγαλμα: « Μπα, σε καλό μου! Σαν ξεφτισμένος φαντάζει ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας!» είπε. «Πολύ ξεφτισμένος, μα την αλήθεια!» φώναξαν και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι, που πάντα συμφωνούσαν με τον Δήμαρχο, και ανέβηκαν να δουν καλύτερα. «Το ρουμπίνι λείπει από το σπαθί του, τα μάτια του λείπουν, λείπει και το χρυσάφι του! Πώς είναι δυνατόν να έγινε αυτό;» αναρωτήθηκε ο Δήμαρχος.
«Πώς είναι δυνατόν να έγινε αυτό;» αναρωτήθηκαν με τη σειρά τους και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι. «Κοιτάξτε! Ένα πουλάκι στα πόδια του, ένα χελιδόνι!» παρατήρησε ο Δήμαρχος. «Πώς είναι δυνατόν να βρίσκεται αυτό εδώ τέτοια εποχή; Η Άνοιξη δεν ήρθε ακόμα!» παρατήρησε ο καθηγητής της Βιολογίας, που ήταν και Δημοτικός Σύμβουλος.
«Θαύμα, θαύμα» φώναξε μια γριούλα που περνούσε από κει! «Ένα χελιδόνι μέσα στο χειμώνα!»
«Αξιοπερίεργο, αληθινά ανεξήγητο!», παραδέχτηκε και ο καθηγητής των μαθηματικών. Έτσι το έγραψε η εφημερίδα. «Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας χωρίς καθόλου χρυσάφι και πολύτιμα πετράδια πάνω του, έγινε η φωλιά ενός χελιδονιού, που ξεχειμωνιάζει στην πόλη μας!». Τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα και άνθρωποι έρχονταν από παντού να δουν τον Πρίγκιπα με το χελιδόνι.
«Η εξήγηση είναι η αγάπη! Το χελιδόνι αγαπάει τον Πρίγκιπά μας και δεν τον εγκαταλείπει ακόμα και τον χειμώνα», είπαν τα παιδιά.
Ένα μικρό παιδί θυμήθηκε πως είδε ένα όνειρο με ένα χελιδόνι που του έφερε ένα ρουμπίνι και του έκανε δροσιά με τα φτερά του όταν είχε πυρετό.
«Γι αυτό το χελιδόνι αξίζει να γράψω το καλύτερο θεατρικό έργο μου» σκέφτηκε ένας νεαρός συγγραφέας και έγραψε τον «ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ», ένα πραγματικό αριστούργημα, που σημείωσε τεράστια επιτυχία στο θέατρο της πόλης.
«Θα πρέπει να φτιάξουμε ένα μουσείο συναισθημάτων για να βάλουμε μέσα τον Πρίγκιπα», αποφάσισε ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο. «Ο Πρίγκιπας θα είναι το καλύτερο κομμάτι του μουσείου που θα δείχνει τη μεγάλη αγάπη του χελιδονιού γι αυτόν».
Έτσι πέρασε ο χειμώνας και ήρθε η άνοιξη. Ο καιρός ζέστανε και ήρθαν ξανά τα χελιδόνια από τις ζεστές χώρες. Δεν πίστευαν στα μάτια τους που ξαναβρήκαν ζωντανό το φίλο τους, το χελιδόνι του Πρίγκιπα. Αυτό τότε τους εξήγησε την περιπέτειά του και τους οδήγησε από το ειδικό παράθυρο που είχαν ανοίξει στο μουσείο συναισθημάτων στο βάθρο όπου βρισκόταν ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας.
Από τότε, κάθε χειμώνα, το χελιδόνι έμενε μέσα στο μουσείο συναισθημάτων, όπου μαζεύονταν άνθρωποι απ` όλον τον κόσμο για να δουν αυτό το αξιοπερίεργο: έναν Πρίγκιπα που τον αγαπούσε ένα χελιδόνι.
ΤΕΛΟΣ
Δημοσίευση σχολίου